وقتیه مطلقهوقتیه مطلقه، قضيه‌ای است كه به ضرورت ثبوت محمول براى موضوع در وقت معينى حكم شده باشد. ۱ - توضیح اصطلاحوقتیه مطلقه، یا حینیه مطلقه از اقسام قضایای موجهه بسیطه است و آن قضیه‌ای است که به تحقق نسبت بین موضوع و محمول دلالت می‌کند، اما دلالت آن فقط در زمان اتصاف موضوع به صفت و حالت خود، صادق است، مانند: هر پرنده‌ای مادام که در حال پرواز است، بال‌های خود را حرکت می‌دهد. ۲ - وجه تسمیهنامگذاری این قضیه به "وقتیه" به دلیل مقید شدن آن به ضرورت در وقت معین و به "مطلقه" به دلیل عدم تقید آن به "لا دوام" است. این قضیه به دلیل این که جهت آن مشروط است به اتصاف موضوع به وصف عنوانی، شبیه قضیه مشروطه و قضیه عرفیه است. [۲]
فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال المیزان، ص۸۲-۸۴.
[۳]
تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق، ص۷۲.
[۴]
شهاب‌الدین سهروردی، یحیی بن حبش، منطق التلویحات، ص۱۲۳.
[۵]
گرامی، محمدعلی، منطق مقارن، ص۱۱۶.
۳ - مستندات مقالهدر تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • گرامی، محمدعلی، منطق مقارن. • فرصت شیرازی، میرزا محمد، اشکال المیزان. • شهاب‌الدین سهروردی، یحیی بن حبش، منطق التلویحات. • تفتازانی، عبدالله بن شهاب‌الدين، الحاشیة علی تهذیب المنطق. • مشکوةالدینی، عبدالمحسن، منطق نوین مشتمل بر اللمعات المشرقیه فی الفنون المنطقیه. ۴ - پانویس
۵ - منبعپایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله «وقتیه مطلقه»، تاریخ بازیابی۱۳۹۶/۴/۲۵. |